ARO GEOLOGIKOA

GEOKRONOLOGIA

Denbora geologikoak neurtzeko bi teknika multzo erabiltzen dira

Resultado de imagen de geocronologia

1-Geokronologia absolutua (Datazio absolutua):

Metodo honen bidez, adin jakin bat ezar diezaiokegu material (harri edo sedimentu-geruza) bati.

Metodo erradiometrikoa erabiltzen da: Datazio erradiometrikoa-material baten adina kalkulatzen du, desintegrazio bateko hasierako elementuaren eta amaierako elementuaren ehunekotan oinarritutak. Erabilitako elementu erradiaktiboaren semidesintegrazio-tartea ezagutu behar dugu (lagin batean dagoen atomo-erradiaktiboen erdia desintegratzeko denbdora).

ADIBIDEAK:

Lurreko arroka osoak dituzte zaharrenak 3.960 Ma (U / Pb-rekin harremana). Kanadako Acasta gneis dira.

Datatutako mineral zaharrenek 4.200-4.300 Ma-ko adina dute. Zirku detritikoak dira. Australia, (U / Pb-rekin datazioa).

Ilargiko harri laginek 3700 Ma eta 4600 Ma bitarteko adin erradiometrikoak dituzte

Meteorito batzuek 4540 ± 70 Ma-ko adin erradiometrikoak dituzte

2- Geokronologia erlatiboa (Datazio erlatiboa):

Datazioa edo geokronologia erlatiboa gertakari geologikoak ordenatzean datza, aurretik zein gertatu eta ondoren gertatu zena esanez, milioika urtetan data zehatzik eman gabe.
Hiru printzipiotan oinarrituta dago:

A.-Geruzen gainjarpen printzipioa: Arro sedimentario baten metatutako sedimentuen geruzak pilatu egiten dira eta hori dela eta geruza berrienek zaharrenak estaltzen dituzte.

B.-Prozesu geologikoen gainjarpen printzipioa: Prozesu geologiko bat (faila bat adibidez) beti da bere eragina jasotzen duten materialak baino modernoagoa

C.- Korrelazio-printzipioa: Fosil bereizgarri bera duten bi geruza fosil, denbora-tarte berekoak dira: fosil horrek adierazten duen denbora-tartekoak dira.